Restos

domingo, 18 de diciembre de 2011

Hago divisiones con mi hijo. Y mientras me dejo atravesar por la melancolía musicada de Ruper Ordorika, me acuerdo de los que se han ido, de los que me faltan. Dividendo, divisor, resto. No olvidarse las llevadas. Ni los duelos de los que aquí quedan. Adaggio, moderato, coda. Los temas de “Memoriaren mapan” van deslizándose monótonos. Y tristes. El tiempo adquiere tonalidades anaranjadas y da a luz un momento extraño en el que el pasado doloroso y el porvenir esperanzado se enredan en mis entrañas. Por cualquiera de las dos cosas lloraría. Lloro, de hecho, aunque no sea capaz de discernir por qué. Ni me importa. Mi tesoro hace la tercera división sin ayuda y enmarca el resto entre dos rayitas. Me gustaba más la linea sonriente con la que en mis tiempos lo subrayábamos. Pero hoy no me parecen mal esos dos trazos. Los tiempos cambian, los niños crecen y llegarán, sin duda, los días en que volvamos a dibujar sonrisas.


Juan Luis Blanco
18/12/2011

6 comentarios:

Daniel Buitrago dijo...

Magnífico texto, Juan Luis. No sabía que ahora se utilizasen esas dos rayitas para identificar el resto. En fin, ahora yo también echo de menos la sonrisita de toda la vida.

Saludos.

vagamontañas dijo...

... lo mismo digo, Daniel!

Muxus a todos

Juan Luis Blanco dijo...

Gracias Daniel y vagamontañas.
Ahora que conocemos más de un modo de representar el resto de las divisiones, quizás podríamos elegir el más acorde al momento que estemos viviendo... :-)

Anónimo dijo...

(18

Oraingoz alboan, aurrerago azpian jarriko diot, zuri gustatzen zaizun moduan. Muxu.

Lorea

Juan Luis Blanco dijo...

Ondo iruditzen zait, Lorea. Proposamen polita. Horrez gain, nik, oraingoz, bata etzana erabiliko dut

(-8

Egunen batean azpian, gainean edo nahi dugun tokian jarri ahal izango dugu... Muxu

Anónimo dijo...

Horrek ya kamasutra ematen du! Hala izan dadila!

Publicar un comentario